Op weg naar duurzame benefits

Het vijfde PGM Open hebben alweer achter de rug! Nu met een internationale opening door prof. Michael Young van de Canberra University. Zijn belangrijkste stelling: programma’s zijn toch echt iets anders dan projecten. Hij constateert dat erg veel tijd wordt besteed aan discussies tussen professionals over de definitie van de begrippen programma en programmamanagement en de betekenis van die begrippen in de verschillende taalgebieden en culturen. 

Spraakverwarring

Een deel van de spraakverwarring is volgens hem veroorzaakt doordat professionals vanuit projectmanagement bezig zijn geweest met het codificeren van programmamanagement. Dat ziet hij heel duidelijk in MSP en SPM, de respectieve standaarden ontwikkeld in Engeland en in de Verenigde Staten. Daarom kijkt hij liever naar professionals zoals Thiry en Pellegrinelli die programma’s los zien van de manier van kijken van projectmanagers. Daarmee is hij met alle professionals die bezig zijn met de ICB4 van IPMA gekomen tot de erkenning dat programma’s gaan om de “implementation of change and the realisation of benefits” (de ICB is de Individual Competence Baseline voor project-, programma- en portfoliomanagers). 

Duurzame benefits

Ook heeft hij een analyse gemaakt van de wetenschappelijke Engelstalige artikelen over programmamanagement. Dat blijken er in totaal slechts 43 te zijn. Hij concludeert daaruit dat het denken over programmamanagement nog in zijn kinderschoenen staat. Drie factoren zijn volgens hem doorslaggevend voor het succes van programma’s: urgentie van de opgave, steun van het topmanagement en de aanwezigheid van een gedefinieerde strategie. De laatste factor werkt hij uit in een handvol voorbeelden van de Australische overheid: daar blijkt dat tussen doelen en activiteiten geen logisch verband bestaat. Er is niet duidelijk welke interventies leiden tot welk doel (of benefit). En als je dat wel kan, is de volgende opgave: welke benefits draagt een programma bij aan het welzijn van de wereld in termen van duurzaamheid.

Deze laatste – mijns inziens erg grote – stap leidt bij hem tot de hoop dat we over tien jaar echt tijd kunnen besteden aan de vraag: aan welke duurzame benefits heeft de programmamanager bijgedragen? Deze vraag zou op een PGM Open over 10 jaar, dus bij het derde lustrum, leidend moeten zijn. Een mooi vooruitzicht!