Voor programmamanagers zijn woorden en beelden het primaire gebruiksartikel. Daar gaan we echter slordig mee om, zonder na te denken over de consequenties ervan bij de toehoorders. 

Met Ronald van Aggelen spraken we over dit soort zaken tijdens de open training programmamanagement van Twynstra Gudde. Hij liet zien wat framing is, dat mensen liever drie dan twee keuzemogelijkheden hebben (en vervolgens voor het middelste alternatief kiezen), dat mensen het meest gevoelig zijn voor hun laatste indrukken (priming) en dat de hersens veel creatiever worden als je fraai gekleurde en gedetailleerde plaatjes voorlegt. Dus een brainstorm starten met een blanco vel is dodelijk voor de hersenactiviteiten. 

Kortom, de programmamanager moet bij zichzelf en het programmateam goed testen hoe de titel van het programma valt en hoe verder de communicatie rond het programma met logo, andere beelden en gebruikte woorden over komt. Zo blijkt het Programma Sturen Op Flexibiliteit te leiden tot de afkorting SOF, die later in de gesprekken op de werkvloer en bij de koffiemachine eindeloos eindeloos werd herhaald. Naamsverandering was in dat geval uitgesloten, dus moet je er met logo’s en andere beelden een ander frame tegenover gaan zetten.

De deelnemers aan een training hebben het programma Knelpunten geholpen door het te hernoemen naar OK: namelijk Oplossing voor Knelpunten. Ben benieuwd hoe dat gaat werken: ik zou er meteen een vinkje (op een opgestoken duim) als logo bij zetten om de verwijzing naar de OK (operatiekamer) voor te zijn.